دلم می‌خواست یه بچه‌کوالا روزی هزاربار پاهام رو بچسبه و منتظر بغل باشه.
به گمونم منظره‌ی اون پایین، زیر زانوهام، قشنگ‌ترین منظره‌ایه که بارها و بارها می‌تونم تماشاش کنم و هیچ‌وقت برام تکراری نشه.
 

یعنی بچه‌کوالام من رو هبیچ صدا می‌زنه یا «با»؟