خنده های صورتی

سلام.
خوشگله اخراج شد.
این خوشحال‌کننده‌ترین خبریه که تو چند روز گذشته شنیده‌م.
البته از این بُعد کمترشناخته‌‌شده‌ی روحم تعجب می‌کنم که از ناکامی یه نفر خوشحال شده‌م؛ با این حال به خودم دلداری می‌دم «اشکال نداره، بدجنس باش.»
با خودم حساب می‌کنم چند وقت بعد از استعفای من دستش برای سازمان رو شد و مدیرعامل و منابع انسانی تصمیم به اخراجش گرفتند؟
۹ماه. نُه ماه به اندازه‌ی رشد یه جنین به تو رحم مادر. نُه ماه به اندازه‌ی این که من هربار به شجاعتم افتخار کنم «چه خوب شد استعفا دادم.»
 

هنوز هم فکر می‌کنم زندگی شگفت‌انگیزه و قبل از این که دیر بشه، انعکاس قلب‌مون رو بی‌پاسخ نمی‌ذاره.