خنده های صورتی

او از زمان کودکی و از اولین روزهای یادگیری زبان، آموخته بود که هرگز دروغ نگوید. بخش بزرگی از درست صحبت کردن نیز، همین بود. یکبار، وقتی 4 ساله بود در مدرسه قبل از غذای نیم روز گفته بود :" دارم از گرسنگی می میرم."

آن گاه به سرعت او را گوشه ای برده و در مورد صحیح صحبت کردن، به او توضیح داده بودند، آن ها گفته بودند که او از گرسنگی نمی میرد. هیچ کس در مجموعه از گرسنگی نمرده و نخواهد مرد. بیان آن جمله به منزله ی یک دروغ بود. البته دروغی غیر عمدی. و علت دقت در زبان آموزی، کسب اطمینان از نگفتن دروغ های غیر عمدی بود.

* بخشنده، لوییس لوری