خنده های صورتی

آموختن برای من یک غم غریب به همراه دارد. غمی که نگرانم می‌کند: «اگر درست یاد نگیرم چه؟»

اندوه دست و پاهایش را در دلم باز می‌کند و از آن ته، از اعماق دلم فریاد می‌زند:‌ «ایده‌الیست بودن غم دارد.» و شکلک هم در می‌آورد.

مهم نیست. بالاخره که بهش ثابت می‌کنم ایده‌آلیست بودن اگرچه غم هم داشته باشد، شادی حاصل از مسلط شدن هم دارد قطعا.

به امید روزی که به خودم نگاه کنم و ببینم: «چقدر می‌ترسیدم. اما بالاخره یاد گرفتم.»