خنده های صورتی

از قشنگ‌ترین نامه‌هایی که داشتم

 

میدانم وقتی برای اولین بار با کسی حرف میزنی نباید اینقدر صمیمی حرف زد.

اما آنقدر که با تو و نوشته هایت همزاد پنداری کرده ام که گاهی احساس میکنم کسی دیگر در جایی از این جهان من را زندگی میکند.

کتاب سنجاب ماهی عزیز را یک ماهی هست که خریده ام و خط به خط آن را به زبان مادری ام (کوردی) برای برادر زاده کوچکم که اسمش عماد است و من عمود صدایش میکنم خوانده ام.

آدم هایی مثل تو با دغدغه های تو حکم اکسیژن را دارند برای حیات.

فقط خواستم بگم وقت هایی که خیلی ناراحت بودم و از زمین و زمان دلم گرفته بود با خواندن نوشته هایت احساس کردم که این فقط من نیستم که از این مشکلات دارم. آدمی دیگر در جایی دیگر از این کره خاکی با همین مشکلات نوشته های شگفت انگیزی می نویسد.

از طرف کاکتوس صورتی