نامه‌نوشتن برای همه‌ی سفارش‌های دکون‌ برقی‌ام وقت و انرژی زیادی ازم می‌گیره. اما هربار که بسته به دست‌شون می‌رسه و می‌بینم این نامه‌ی نقلی چقدر خوشحال‌شون کرده و بهشون امید داده به خودم می‌گم «ارزشش رو داره.»

نمی‌دونم گفتم یا نه.
چند وقت پیش هم یه نفر پیام داد گفت: «پول نامه‌ها رو باهاتون حساب کنم هر ماه یه نامه می‌نویسید بفرستید خونه‌م؟»
خودم که حوصله و وقت این کار رو ندارم. می‌خواستم اگه واقعا دلش می‌خواد هر ماه یه نامه داشته باشه، بدم به یکی از دوست‌هام این کار رو براش انجام بده. ازش پرسیدم «خودتون چه مبلغی رو برای این کار در نظر گرفتید؟»
گفت «پول کاغذ و پاکت نامه.»

چی می‌شه آدم رو چیزخل فرض می‌کنند؟
اصلا شبکه‌های اجتماعی دریچه‌های تازه‌ای از جهان‌بینی رو به روم باز کرده.