اِشِلم در اندازه‌گیری آدم‌ها خودم هستم. قدش را حدسی، چون تا گردنم می‌رسد، می‌گویم ۱۶۵ سانت وگرنه جرئت ندارم قدش را بپرسم. خوشش نمی‌آید و تازه اصرار دارد هیچ‌وقت کفش پاشنه‌بلند حتا یک سانت نپوشم. امیر با موهایش و من با کفش پاشنه‌صاف کتابی و قوز پشتم به زور همقد می‌شویم. وگرنه تا نک دماغم بیشتر نمی‌رسد.

 

«جلبک»، کتایون سنگستانی